Via ‘Samen Geven’ kunnen onze samenwerkers goede doelen steunen waarvan hun collega’s ambassadeur zijn. Via ons sociale intranet Mijn Hutten maken ze een doel aan en sparen ze voor een bepaald bedrag. Vaak zijn het goede doelen, waar een bijzonder en persoonlijk verhaal bij hoort. In de serie Samen Geven deelt een van onze samenwerkers zo’n persoonlijk verhaal. Deze keer Helga Mols en haar donatie aan het Leontienhuis.
“Onze zoon heeft op 13-jarige leeftijd de mogelijkheid gekregen om aan topsport te gaan doen aan de Basketball Academie in Weert. Dat ging heel goed. Maar opeens gingen zijn prestaties achteruit en niemand zag of wist waardoor het kwam. Helaas bleek dat hij slachtoffer was geworden van anorexia. Toen we daar achter kwamen (hij was toen al driekwart jaar bezig) moesten we hulp zoeken, waaronder een psycholoog die verstand had van eetstoornissen in combinatie met topsport. Bij toeval kwam ik uit bij Leontien van Moorsel (oud-wereldkampioen en Olympisch kampioen wielrennen). Wellicht kon zij adviseren?
Vanuit haar eigen ervaring met de ziekte anorexia nervosa heeft Leontien van Moorsel het Leontienhuis opgericht. Het Leontienhuis wil de kwaliteit van leven van mensen met een eetstoornis en hun naasten verbeteren. Daarnaast wil het Leontienhuis mensen met eetstoornis motiveren richting herstel en (hernieuwde) deelname aan de maatschappij. We zochten contact met het Leontienhuis en zijn daar voor een presentatie geweest, waar Leontien haar geschiedenis vertelde en ook andere kinderen met anorexia aanwezig waren met hun ouders. Daar viel het kwartje voor onze zoon. Voor ons als ouders vielen, door het verhaal van Leontien, eveneens de puzzelstukjes in elkaar. Onze zoon was mentaal helemaal niet meer met topsport bezig. In zijn hoofd was hij alleen nog maar bezig met calorieën tellen. Of zoals Leontien zei: “Ik werd wereldkampioen, maar was ik blij? Nee, want ik dacht alleen maar, straks na de huldiging moet ik een glaasje champagne drinken…hoe krijg ik die calorieën er weer af?”
Ik kan zeggen dat het Leontienhuis bijgedragen heeft aan het herstel van onze zoon (eye-opener) en gelukkig kunnen we nu, twee-en-een-halfjaar later, concluderen dat onze zoon weer gezond is. Helaas is zijn topsportcarrière door deze verschrikkelijke ziekte niet meer actueel. Maar dat is niet van belang. Hij staat weer lachend op het basketbalveld en in het leven. Daarom heb ik voor het Leontienhuis gekozen als doel, om zoveel mogelijk kinderen tot steun te zijn bij hun anorexia.
Via Mijn Hutten heb ik regelmatig aandacht gevraagd om mijn doel te promoten. Als een van mijn collega’s een donatie had gedaan, heb ik deze ook meteen bedankt. Goed voorbeeld, doet goed volgen, toch? Uiteindelijk hebben ongeveer 37 samenwerkers mijn doel gesteund en kon ik op 17 februari een cheque van 250 euro overhandigen aan Leontien zelf. Ze was erg blij en dankbaar. Natuurlijk zijn ze wel grotere donaties gewend, maar ook 250 euro betekent veel ‘boterhammen’ volgens Leontien. Het Leontienhuis organiseert namelijk geregeld bijeenkomsten om slachtoffers tot steun te zijn, waarbij bijvoorbeeld ook gezamenlijk geluncht wordt.
Ik ben blij dat ik dit zo via Hutten heb kunnen doen. Mochten er collega’s zijn die ik kan steunen door even te luisteren naar hun ‘zorg’, omdat hun kind gevangen zit in anorexia, dan help ik graag met mijn ervaringen.”
