Je herkent het vast. Je staat in de supermarkt en je ogen scannen het schap met de 'verantwoorde tussendoortjes'. Blijven jouw ogen dan ook hangen bij 'bron van vezels' of 'boordevol fruit'? En leg jij dan het meest 'verantwoorde tussendoortje' in je mandje of draai je nog even de verpakking om om het etiket te lezen? Wat vertelt zo'n etiket eigenlijk en hoe kan het je helpen een bewuste keuze te maken? In deze blog geef ik je tips.
Sinds december 2014 zijn er vernieuwde, strengere regels op het gebied van etikettering van voedingsmiddelen doorgevoerd. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit houdt hier dan ook streng toezicht op. Zo zijn er onder andere regels opgesteld voor de grootte van het lettertype, de genoemde claims, het verduidelijken van de allergenen en een juiste weergave van de ingrediëntenlijst. Ongetwijfeld heb je het etiket op een verpakking wel eens gelezen of geprobeerd te lezen. We willen weten wat er in ons voedsel zit. Of we er dik van kunnen worden en of het past binnen een glutenvrij dieet.
Je kunt een etiket op een verpakking dan ook om verschillende redenen bekijken:
- Je wilt weten wat er in een product zit
- Je wilt weten waar het product vandaan komt
- Je bent benieuwd of het product duurzaam is
- Je wilt weten tot wanneer het product houdbaar is
- Of vanwege een voedselallergie
Voedingswaarden
De fabrikant is verplicht om in ieder geval informatie te geven over de hoeveelheid kilocalorieën, koolhydraten, suikers, vetten, eiwitten en zout. Dit alles is verplicht per 100 gram. Als extra aanvulling mag een fabrikant ook per portie de voedingswaarden noteren. Vaak afgebeeld in een kolom naast de voedingswaarde per 100 gram. Maar let op! De fabrikant mag zelf de portiegrootte bepalen en dat kan in zijn of haar voordeel uitpakken. Zo zie je bij Twix dat zij een portie beschouwen als één Twix koekje. Maar er zal toch niemand zijn die het andere Twix koekje in de verpakking achter laat? Het is dus belangrijk dat je kijkt naar de voedingswaarde per 100 gram en niet per portie.
Ingrediënten
Een ingrediëntenlijst moet een opsomming van de ingrediënten van het product zijn. Het ingrediënt dat als eerst benoemd wordt zit het meest in het product. Ziet de ingrediëntenlijst eruit als een ingewikkelde inhoudsopgave van een scheikundeboek? Dan kun je het beter weer wegleggen! De beste keuze is voeding die er ook op de ingrediëntenlijst nog steeds uitziet als voeding.
Suiker, suiker en nog meer suiker…
Onderstaand etiket laat zien hoe je als consument misleid kan worden. Het product wordt verkocht als een gezonde fruitreep met fruitvulling. Klinkt gezond en verantwoord. Maar waar bestaat deze fruitreep uit? Glucose-fructosestroop (lees: suiker), suiker, nog een keer suiker en invertsuikerstroop (lees: suiker). Opgeteld maar liefst 45 gram suiker per 100 gram. Bijna 50% van deze gezonde fruitreep bestaat uit suiker! Fabrikanten weten slim om te gaan met benamingen voor suiker op hun verpakkingen. Kijk maar eens op de site van het Diabetes Fonds, daar hebben ze een handig lijstje met alle namen: https://www.diabetesfonds.nl/gezonder-leven/minder-suiker/andere-namen-voor-suiker
Claims
Ten slotte hebben we nog de claims die een product vaak mooier doen laten lijken dan dat deze daadwerkelijk is. Volgens de wet mag een product bijvoorbeeld pas rijk aan vezels genoemd worden wanneer er minimaal 6 gram vezels per 100 gram in het product zit. Een andere claim is 'light'. Dit is een product met 30% minder calorieën, vet of suiker dan de gewone variant. Maar let op: een product met 30% minder vet kan namelijk wel weer méér suiker bevatten dan de originele variant. Ook 'bron van vitamine' is een voedingsclaim. Soms worden er bepaalde vitamines aan snoepgoed toegevoegd waardoor deze de claim 'bron van vitamine mag dragen. Hierdoor lijkt een snoepje opeens een gezonde keuze.
Hopelijk ben je wat wijzer geworden en kun je met deze informatie op zak een bewuste afweging maken en beter beoordelen of een product goed voor je is of niet. Een etiket is altijd leidend, dus laat je niet misleiden!
