Wanneer je begint als ondernemer ben je heel hard bezig om het beste schilderij voor je gasten te maken. De eerstvolgende tien jaar koop je dan bijna jaarlijks nieuwe penselen, betere verf, meer kleuren en een steeds groter wordend doek. Je schildert wat af, het ene is mooier dan het andere. Maar ieder schilderij past in het oeuvre. Het is allemaal onderdeel van een mega schilderij; het schilderij van de meester zelf!
In de huidige maatschappij is het de vraag of een onderneming nog een schilderij wil maken, iets achter wil laten.Trots op een meesterwerk is er vaak niet meer bij. Louter geld verdienen, is vaak het doel van ondernemen. Vanuit mijn persoonlijke overtuiging veroordeel ik deze methode. Ik denk dat het schilderij leeg en nietszeggend wordt. De kleuren die worden gepenseeld zijn zwart of wit! Het wordt saai, betiteld als egoïstisch en egocentrisch.
Zou het niet mooier zijn als iedere ondernemer zich voortdurend zou realiseren of zijn schilderij na zijn dood nog bekeken wordt? Wat voor kleuren, lijnenspel en spanning het kunstwerk oproept? Is het belangrijk dat je na je dood nog herinnerd wordt? Te veel eer voor de ondernemer.. daar ben ik het mee eens. Daarom wil ik iedere dag bezig zijn om met 1500 samenwerkers het schilderij mooier te maken. Kleurrijker, bijschilderen, beschouwen en overdenken en overschilderen. Dat deden de oude meesters al en daar zijn de beste schilderwerken uit voortgekomen.
Mijn diepe hoop en overtuiging is dat wanneer ik afscheid neem van Hutten het drieluik nog niet af is maar verrijkt is met het maximale talent van Hutten. Een soort Sagrada Familia. Nooit af, maar zeer de moeite waard om te bezoeken!
