Zo langzamerhand bereiken we het einde van de opschalingsbehoefte van voeding. Er komen natuurlijk steeds meer mensen bij, maar in het westen komt steeds meer het besef dat de manier van produceren van voeding niet de juiste is. Het ziet er dan nog wel uit als voeding, het smaakt prima maar de essentie, voedingswaarde, is eruit gemanaged.
Het is ongelofelijk dat wij dit als intelligente wezens laten gebeuren. Ongelofelijk dat wij spullen naar binnen stoppen die we blindelings vertrouwen. Niemand maakt zich er druk over. De vijf meest gevreesde ziektes hebben allemaal een relatie tot een slecht voedingspatroon, 40% van de bevolking wordt gewoon te dik.
Medici bewegen zich met hun geneeskunst op het curatieve vlak en zijn niet geïnteresseerd in voedsel.
Voedsel als brandstof van je leven is niet sexy. Hoe kan dat nu?
In mijn beleving vertrouwen we te veel op A-merken en supermarkten. Niet zozeer dat wij het hen alleen moeten aanrekenen wat er nu gebeurt maar het kan veel, veel beter. Zo hebben we er als consument recht op om te weten wat we eten. We hebben het recht om te leren over eten, wat is goed voor ons en wat niet. Kinderen moeten gewoon weer les krijgen in wat voeding eigenlijk is en hoe ga ik ermee om?
Het begin van de mensheid tot 50 jaar geleden was iedereen iedere dag bezig om aan voeding te komen.
Jagen, vissen, kweken, vee houden behoren tot de elementaire taken van mensen. Als je je hiermee bezighoudt, word je je bewust van hoeveel zorg je eraan moet besteden voor je het op kunt eten. Dit is waarom een boer nooit achteloos eet en niets weggooit.
Gebeurt er dan niets? Zeker wel, doordat de economische waarde boven voedingswaarde prevaleert zijn er steeds meer partijen die fouten maken omdat ze nog meer geld moeten verdienen. Nog meer opschalen betekent: de voedingswaarde eruit managen. De juiste voedingswaarde in producten leidt tot een snellere verzadiging en een gezonder leven. Geen industrieel gemaakt voedsel maar voedsel met bezieling.
Geen foodprinting als je pas 1% weet van wat voeding met ons doet. De tegenbeweging die de bewuste consument maakt, is de hang naar authenticiteit. Het streekproduct, de producent in zijn ogen kunnen kijken.
Echter wat deze consument dan ziet is dat de producent door het ‘systeem’ stil is blijven staan.
De producten zijn doofstom geworden, ze luisteren en praten niet, ofwel ze zijn niet mee geëvolueerd.
De producent had de laatste jaren maar een doel en dat is nog meer. Geen onderscheidend vermogen, gewoon meer dieren, meer wortels, meer tomaten. Oh ja, en van de meeropbrengst moest hij verder verduurzamen want het werd hem duidelijk gemaakt dat de consument toch echt niet meer wilde betalen. De boer in zijn rol als “costleader” in een pieplandje als Nederland is in mijn beleving geen duurzaam verdienmodel.
Zo langzamerhand beleven we het einde, Lidl zal de prijzen nog verder onder druk zetten en er zal wel onderscheidend vermogen moeten komen. Producenten, kleinere supermarkten, horeca, scholen en zorg: zoek elkaar op in de keten. Producenten bouw aan uw merk of doe dat samen met gelijkgestemden. Merken die eerlijk zijn, echte voedingswaardes, duurzaam, gezond en lekker. Een product blijft normaal een dag of vijf goed, hou jezelf daaraan. Niet comprimeren, zo puur mogelijk eten, niets weggooien.
Dit zou ons nieuwe geloof moeten zijn.
