‘Je kunt beter tien keer kip eten dan een keer Iers rundvlees. En peer is in oktober een betere keus dan framboos in je salade. Wacht, ik kan het beter laten zien.’ Voor ik het weet heeft Dorien Soons een meterslange meetlat voor me uitgelegd op de grond….
Zorgvuldig plaatst ze er producten op: verse boontjes uit de volle grond, boontjes in een blikje, verse boontjes uit de kas… Stap voor stap legt ze me uit hoe het zit met de CO2-uitstoot die gepaard gaat voor ons voedsel. Met andere woorden: hoe zit het met het energieverbruik van voeding en wat kun je nu het beste eten als je daarbij rekening wilt houden met de gevolgen voor ons milieu en klimaat?
VoetprintCooking®
Dorien heeft zich gespecialiseerd in het energieverbruik van voeding en schreef er een boek over: VoetprintCooking®. Ze zocht haarfijn uit wat nu de beste voedselkeuzes zijn en stelde recepten samen met een lage milieubelasting. Hierbij hield ze rekening met de productie, het transport en de verwerking van de voedingsmiddelen. Een ingewikkelde klus, die begint bij de vraag: wat is een voetprint eigenlijk? Een voetprint of voetafdruk is de ruimte die we per persoon innemen op de aarde en die wordt berekend op basis van je levensstijl. Alles wat je consumeert kost namelijk ruimte. Eten en drinken, omdat het verbouwd en vervoerd moet worden, maar ook de verwarming van je huis en vervoer (werk, vakantie) kosten veel ruimte. Dit alles gaat namelijk gepaard met CO2-uitstoot en om dit weer te neutraliseren is het planten van bomen nodig. Dus het gaat hier om letterlijk ruimte in de vorm van landbouwgrond, maar ook fictieve ruimte in de vorm van bos dat nodig is om de CO2-uitstoot weer vast te leggen.
Drie en een halve aardbol
‘We nemen veel te veel van de aarde,’ legt Dorien uit. ‘Als je optelt hoe groot de ruimte is die we als Nederlanders innemen, dan zou je 3 ½ aardbol nodig hebben. Meer dan dertig procent van de wereldwijde voetafdruk betreft voedsel.’ In het boek legt Dorien de focus op de CO2-uitstoot. Ofwel: de gemiddelde hoeveelheid CO2 die vrijkomt bij de productie, het transport en de verwerking van voedingsmiddelen. Vandaar de naam CO2-voetafdruk. Dorien: ‘ In mijn boek werk ik met voetjes, een voetje is een onsje CO2. Bij de recepten in mijn boek staan voetjes en zo kun je dus precies zien hoeveel CO2-uitstoot de maaltijd kost.’
Blijf van de Braziliaanse rund af
Ik ben blij met de meetlat van Dorien. Aan de hand daarvan legt ze me wat hierboven staat helder uit. ‘Kijk die boontjes uit de volle grond hebben minder energie gekost om te groeien dan de boontjes uit de kas. Rundvlees is per definitie een enorme belasting voor het milieu. Eet je dit, kies dan in ieder geval voor Nederlandse melkkoeien. En blijf af van de Braziliaanse runderen!’ Dorien loopt de meetlat ver voorbij: ‘Dat zit ongeveer hier met zijn 43 kg CO2 voor een kilo vlees .’ De meetlat ligt in een van de vijftien bedrijfsrestaurants van Hutten waar de gasten en medewerkers in de week de duurzaamheid kennismaken met het ‘CO2-dieet’. Bij de soepen en maaltijden staan bordjes met voetjes. ‘Zo kunnen gasten zien welke CO2-uitstoot hoort bij de keuze die ze maken. Kies je voor passievrucht in je Thaise salade, dan tikken de voetjes aan.’
